2021 zal door de meesten onder ons uitgewuifd worden met gemengde gevoelens.

Enerzijds was er de verbazend snelle economische heropleving en het -te kortstondig- gloren van het rijk der vrijheid. Anderzijds wordt het duidelijk dat we nog enkele jaren met het virus gaan moeten leven en dat de financiële afrekening volgt.

Maar er is vooral een algemene sfeer die zorgen baart.

Freud toonde weliswaar aan dat onbehagen in de cultuur van alle tijden is, maar nu manifesteert deze ongenode gast zich wel met een steeds grimmiger gezicht.

En niet alleen juristen krijgen het ongemakkelijk gevoel dat het met de democratische rechtsstaat niet zonder meer de juiste kant opgaat.

Regelgevers en bestuurders laten zich steeds minder gelegen aan een deugdelijk wetgevingsproces en het hinderlijk geachte legaliteitsprincipe dat voor “les besoins de la cause” en in een permanente uitzonderingstoestand steeds vaker even aan de kant moet. Als rechters dan ingrijpen wordt de uitgevaardigde regeling zonder boe of ba teruggedraaid of wordt er wat gebricoleerd om casuïstiek bij te sturen of wat tijd te winnen.

Policy on the run is echter policy underdone! De Covid pandemie manifesteert zich terzake steeds meer als niet geruststellende stresstest en “pressure cooker”. Het beklemmende gevoel groeit bij de burger dat onze bestuurders het niet weten… en bij de bestuurders groeit het aanvoelen dat de burger weet dat zij het niet weten…

Maar ook de notie burger lijkt duurzaam verlof te hebben genomen. Normen die appelleren aan de verantwoordelijkheid vallen op een bijzonder kale rots en vetocratie. De burger voelt zich niet langer aangesproken als het om plichten gaat, maar heeft enkel nog oog voor de eigen rechten. De anomische gezindheid neemt hij graag over van zijn bestuurders. Het sociaal contract wordt door sommigen, niet bij wijze van grap overigens, ontbonden middels de zogenaamde “opzegging machtiging besturen”. En voor de medeburger rest enkel de digitale zweep, onbegrip, aversie, identitair particularisme en een nieuw model van woede van allen tegen allen. Gemakshalve wordt vergeten dat men niet vrij kan zijn tegen de andere mensen in en dat banden bevrijdend kunnen zijn.

De media voedt deze sfeer ondertussen met een ontstellende onkunde, waarbij overwegend enkel gemak, snelheid en aandacht trekken parameters lijken te zijn voor verslaggeving. Met als resultaat - naast een pandemie - een echte infodemie, waarbij de doxocratie en de kakafonische meningendiarree nog versterkt wordt in de echokamers van sociale netwerken die meer uitnodigen tot zenden dan ontvangen.

En ook de financiële wereld zit met de handen in het haar. Centrale bankiers lijken niet meer te weten hoe zij de inflatie-geest, die veel te lang als “transitory” werd beschouwd, terug in de fles te krijgen.

Dit alles zijn ingrediënten voor een licht ontvlambare cocktail. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat bij velen de werkelijkheid angst inboezemt. Niet omdat ze werkelijk is, maar omdat ze het dreigt te worden! Sommigen vragen zich zwartgallig af of er een einde is gekomen aan de lange dialoog der mensheid?

Maar het wennen aan de wanhoop is echter erger dan de wanhoop zelf (Albert Camus).

In fobische tijden en in een wereld verdeeld door verschillen in nationaliteit, ras, kleur, religie, welvaart, … is de “rule of law” een verbindend element. De Rechtsstaat is echter kwetsbaar. Haar normen en waarden werken niet vanzelf, maar moeten onderhouden worden.

Bij GD&A Advocaten staan wij als public minded professionals in 2022 pal voor de rechtsstaat, wetend dat wij samen met Albert Camus geen heiligen kunnen zijn, maar dat wij weigeren de gesels te aanvaarden en ons inspannen om geneesheren te zijn.

Wij doen dit vanuit de ons zo eigen insteek van optimisme en positivisme. De fysica van niet-evenwichtsprocessen (Prigogine) leert ons niet alleen dat de toekomst niet noodzakelijk bepaald wordt door het heden, maar ook dat de rol van de pijl van de tijd fundamenteel constructief is en dat de materie begint te zien bij een toestand ver uit evenwicht. De toekomst zal zich eindeloos verruimen en “nothing is written” (Lawrence of Arabia.)

Gesterkt door de kwaliteiten van onze topmedewerkers geloven wij dan ook voor de samenleving en onze cliënten het betrokken verschil te kunnen maken.

In de eerste plaats door te begrijpen in plaats van onmiddellijk te vonnissen. Daarbij omarmen wij de open dialoog gevoed door diverse inzichten. “Het bewijs van een intelligentie is immers het vermogen om tegelijkertijd twee tegengestelde ideeën te hebben en toch te kunnen blijven functioneren.” (Scott Fitzgerald)

Vanuit een verstandige, gespecialiseerde en “down to earth” piecemeal-benadering en vanuit een steeds groeiende kring van empathie staat onze aanpak ook in 2022 verder garant voor vooruitgang, innovatie en echte oplossingen voor uw problemen.

Wij wensen u voor 2022 alvast een collectief bruisen. Dat is de vreugdevolle uitgelatenheid die we krijgen door persoonlijk samen met anderen dingen te doen. Wanneer de zee vandaag steeds meer hijgt op het zand met de gejaagde, verstikte ademhaling van haar kleine golfjes, biedt ze nog altijd de prachtige aanblik van een donkere glinsterende cape van juwelen en schelpen die ons uitnodigt om een glimlach vol verstandhouding te wisselen met de stralende hemel.