In onze voorgaande Gemeente2030-nieuwsbrief belichtten we diverse spraakmakende klimaatzaken tegen overheden in binnen- en buitenland. Vaststelling: geen van deze rechtszaken richtte zich -tot nu toe- tot het lokale (bestuurs-)niveau, hetgeen de evidente vraag doet rijzen wat de impact kan/zal zijn voor het lokale bestuursniveau. Dat lokale besturen niet eeuwig buiten schot zullen blijven, is immers voor de hand liggend. Een eerste verkenning …

Over de Nederlandse Urgenda-zaak, waarin de Nederlandse Staat ertoe werd verplicht de uitstoot van broeikasgassen op haar grondgebied terug te dringen, zijn ondertussen hele bibliotheken vol geschreven. In de nasleep dit mijlpaal-arrest ontstond over de hele wereld echter een vloedgolf aan klimaatzaken, ook in België met de Belgische Klimaatzaak een Urgenda lookalike boven het doopvont gehouden in 2014. Deze bijdrage geeft een overzicht van de stand van zaken post-Urgenda in binnen- en buitenland, met uiteraard bijzondere aandacht voor de overheidsverplichtingen die daaruit voort vloeien.

In een recent arrest oordeelde de Raad van State dat een inschrijver géén beroep kan doen op de draagkracht van een andere entiteit om te voldoen aan de kwalitatieve selectiecriteria inzake de geschiktheid om een beroep uit te oefenen. Dit arrest verrast, daar de Raad een zeer letterlijke lezing geeft aan de betrokken wetsartikelen en besteksbepalingen. Deze lezing lijkt bovendien enigszins moeilijk verenigbaar met de Europese rechtspraak, en lijkt - disproportioneel - streng in het licht van de economische beleidsdoelstellingen.

Bespreking van het arrest van het Arbeidshof te Antwerpen van 4 januari 2024.

Er is geen ontkennen aan de groeiende tendens in de rechtspraak om beschermings- en schadevergoedingen te cumuleren wanneer een werknemer zich beroept op meerdere beschermde criteria. Zo oordeelde ook het Arbeidshof te Antwerpen in het arrest van 4 januari 2024. Ondertussen heeft de wetgever ervoor gezorgd dat meervoudige discriminatie vaste voet in de aarde heeft verkregen.

Aanbesteders maken in de praktijk wel eens gebruik van een plaatsingsprocedure zonder bekendmaking om energie in te kopen. Hoewel de Europese aanbestedingsrichtlijnen inderdaad een valabele rechtsgrond voorzien, stelt zich de vraag of er in de hedendaagse, geliberaliseerde energiemarkt nog wel een plaats is voor dergelijke handelwijze?

Steeds meer gemeenten maken gebruik van kunstmatige intelligentie (AI) om hun dienstverlening te verbeteren, hun beleidskeuzes te ondersteunen, of hun efficiëntie te verhogen. Zo ontwikkelde de stad Roeselare een chatbot om burgers te helpen bij het vinden van de juiste informatie, en liep in Oostende een proefproject om met behulp van AI meeuwennesten te identificeren en te verwijderen. Aan het gebruik van AI zijn de nodige risico’s verbonden, die evenwel sterk kunnen verschillen naar gelang de precieze doelstellingen waarvoor en de manier waarop AI wordt ingezet door gemeenten.