De voorbije week-/weken vatte het coronavirus COVID-19 zijn (tweede) opmars in ons land -gestaag- aan. Daarbij worden de lokale besturen niet (langer) aan de zijlijn gehouden: bovenop de opnieuw (verstrengde) “social-distancing”-maatregelen die op nationaal werden afgekondigd, maakte-/maakt ook het lokale niveau inmiddels gretig gebruik van de haar beschikbare bevoegdheden om de verspreiding van het coronavirus COVID-19 zoveel als mogelijk te beperken.

Aan onze burgemeesters wordt reeds jaar en dag een primordiale rol en verantwoordelijkheid toegekend inzake de bestuurlijke politie. Zij dienen als bevoegde orgaan binnen de gemeente ten behoeve van hun inwoners in te staan voor de handhaving en vrijwaring van de openbare orde, waaronder ook de openbare veiligheid en gezondheid. Nochtans is de voorbije maanden gebleken dat net nu de openbare gezondheid van de burgers bedreigd wordt zoals nooit tevoren, de hogere overheden krampachtig weigeren om deze rol ten volle te erkennen en benutten, dan wel deze -niet steeds met onverdeeld succes- subrogeren. Een analyse.

De Belgische Gegevensbeschermingsautoriteit (vroeger: Privacycommissie) kondigde al aan in de komende jaren zijn focus te vestigen op (o.m.) de overheids-, de onderwijs- en de telecommunicatiesector, met daarbij een bijzondere aandacht voor de legitimiteit van persoonsgegevensverwerkingen en het borgen van de rechten van burgers. Op basis van een aantal beslissingen in de voorbije maanden blijkt de Gegevensbeschermingsautoriteit de daad alvast bij het woord te voegen en steeds actiever (en strenger) op te treden.